Gezien en gehoord willen worden is een veel geslaakte kreet maar waarom gebeurt het nog zo weinig? De meeste van ons zullen het belang ervan onderschrijven. Daar zal het niet aan liggen. Maar kennelijk ontbreekt het ons aan de nodige kundigheid (wijsheid?) om dit voor elkaar te boksen. Dat heeft wellicht te maken met dat we misschien niet helemaal doorhebben hoe gezien en gehoord worden van nature werkt.
Zo is het niet iets dat je zomaar van je omgeving kunt opeisen. Sterker nog, zodra je dat doet zullen sommige mensen juist hard van je wegrennen. Gezien en gehoord worden kun je niet opeisen omdat het iets is dat vanzelf onder bepaalde omstandigheden ontstaat. Het kan en hoeft daarom ook niet afgedwongen te worden.
Vraag jezelf eens af wat je eigenlijk wil, als je zegt dat je gezien en gehoord wil worden? Gaat het niet gewoon om een gevoel—je gezien en gehoord voelen? En als het om een gevoel gaat, dan gaat het niet om een soort externe feitelijkheid. We willen het gevoel hebben van gezien en gehoord worden. Maar als we denken dat we het eerst feitelijk voor elkaar moeten zien te krijgen gaat het mis. Want zo werkt het van nature niet. Het gaat al mis met de woorden die we kiezen. Als je tegen jezelf zegt: “ik wil gezien en gehoord worden”, dan plaats jij jezelf per definitie in een afhankelijke positie ten opzichte van je omgeving. En daar moet dan kennelijk het werk worden gedaan. Zeg je echter tegen je zelf, “ik wil me gehoord en gezien voelen”, dan heeft het opeens veel minder direct met de ander of met de omgeving te maken, maar meer met jou en hoe jij je voelt.
Gezien en gehoord voelen is iets heel natuurlijks
Gezien en gehoord voelen is iets heel moois en ook iets heel natuurlijks. Het gaat om een gevoel dat voortkomt uit onze natuurlijke verwevenheid met elkaar. We zijn als mens van nature met elkaar verbonden. En dat voelt goed en heel vanzelfsprekend, tenzij … jij je niet goed voelt. Want als jij je niet goed voelt of bijvoorbeeld niet gelukkig bent kan jou al snel een gevoel van eenzaamheid of afgescheiden zijn bekruipen. En dan kun je je al snel niet begrepen, gezien of gehoord voelen. Daarentegen zal iemand die zich gelukkig voelt zich geen enkele zorgen maken of hij of zij wel of niet gezien of gehoord wordt. Want als je gelukkig bent, voel je je vanzelf verbonden en daarmee ook gezien en gehoord. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor hoe jij je verhoudt ten opzichte van je verleden. Als jij je vandaag goed voelt heb je geen problemen met je verleden. Wat zou het verleden jou nou kunnen schelen, als je nu gelukkig bent. Maar als jij je je niet goed voelt dan kan het verleden opeens een grote rol gaan spelen.
Gezien en gehoord voelen is een gevoel van verbondenheid, dat je van nature ervaart zolang je goed in je vel zit. Dat is dan ook waar je het beste je energie in kunt stoppen. In het goed in je vel zitten. Daar kun je invloed op uitoefenen. Als je je energie gaat stoppen in het veranderen van je omgeving, kom je al snel van een koude kermis thuis. Je kan anderen niet veranderen, maar wel jezelf.
Als we niet lekker in ons vel zitten zijn we als een regenton met een lek aan de onderkant. Het maakt niet uit wat er ingegooid wordt, het loopt er vanonder weer net zo hard uit. We voelen ons dan niet gezien en gehoord maar we kunnen ook zelf de ander niet echt zien of horen. Daarvoor rammelt de regenton te veel.
Misschien wordt je al veel meer gezien en gehoord dan je denkt? En misschien houden mensen al veel meer rekening met jou dan je doorhebt? Maar wellicht voelt het gewoon niet zo en heb je behoefte aan een liefdevol iemand die dat gevoel voor je kan bevestigen. Iemand die jou warm en aandachtig bejegent zodat jij bereid bent jezelf wat te openen. Door het openen van jezelf ga je je automatisch met de ander verbonden voelen waardoor je je ook vanzelf gezien en gehoord gaat voelen. Het lijkt dan misschien alsof dit komt door de ander maar het komt gewoon door jou. Jij hebt jezelf geopend en daarmee de ruimte voor gevoel van verbinding laten ontstaan.
OOrzaak of gevolg
Gezien en gehoord worden is geen doel maar een natuurlijk gevolg. Waarvan? Van het openen van je hart naar anderen. Als we iets in ons hart willen voelen, hoeven we het alleen maar te geven. Dat is hoe het van nature werkt. Soms zijn we daar alleen toe bereid als een ander de hand naar ons uitreikt. Maar dat neemt niet weg dat het allemaal van binnen gebeurt, daar waar je heer en- meesterschap kan leren hebben over hoe je denkt en voelt.
Ieder mens wil gelukkig zijn en niemand wil pijn lijden. Ook degenen die ons ogenschijnlijk niet zien of horen en wellicht zelf nog behoefte hebben aan het gehoord en gezien voelen. Het wonderlijke is dat het allemaal vanzelf gebeurt zodra we ons openen naar de ander. Echte connectie is niet iets dat gemaakt kan worden, omdat deze verwevenheid er van nature al gewoon is. Connectie hoeft daarom alleen ontdekt te worden. Onze innerlijke natuur doet voor ons verder het werk.
de hele oceaan in een druppel
Er is een prachtig gezegde van de 13e-eeuwse Perzische Sufi mysticus Jalal-ad-Din Rumi die dit principe perfect heeft verwoord. Dit gezegde luidt als volgt: “Je bent niet een druppel in de oceaan, je bent de hele oceaan in een druppel.” Rumi reikt ons met dit gezegde twee metaforische inzichten aan. Eerste inzicht is dat de oceaan niet een constellatie van geïsoleerde druppels vormt – net zomin als de wereld een constellatie van gescheiden entiteiten vormt. Het tweede inzicht dat Rumi ons aanreikt is dat iedere oceaandruppel op zichzelf al een expressie is van de gehele oceaan. Wij zijn de wereld en de wereld is ons. Psychologische verwevenheid of verbondenheid is niet een netwerk van verbintenis, maar verbintenis dat zich vormt als een netwerk. Deze verbintenis bestaat in alles dat leeft.
We zijn geen losse, psychologisch entiteiten, die met elkaar zijn verbonden. We zijn uitingen van een al bestaande, natuurlijke verwevenheid. We dragen als mens – ieder voor zich – de gehele mensheid in onszelf mee. Dit is waar ons inlevingsvermogen vandaan komt en ons gevoel van eenheid huist. Dat maakt liefde en compassie van nature het meest logische dat er is.
